Herinneringen en fabeltjes

“Ja, dat herinner ik me nog wel.”
Een zinnetje dat vast iedereen wel eens gehoord heeft.  Toch moet je voorzichtig zijn en je even afvragen of die herinnering wel klopt. Gebeurtenissen uit het verleden willen we in onze herinnering nog wel eens vermengen tot één gebeurtenis en dus tot één herinnering en we zijn er zelf van overtuigd dat het zo was.  We liegen niet, maar vertellen niet de waarheid.
Soms gebeurt het ook dat men bepaalde gebeurtenissen zo vaak heeft horen vertellen, dat men meent er zelf bij betrokken te zijn geweest.
Dat laatste merkte ik afgelopen zomer toen ik in Valkenburg was en een oudere mevrouw mij iets vertelde over een bepaalde woning. Vol verve vertelde ze mij in de wij-vorm  wat men daar in de oorlog had meegemaakt. Ik weet echter zeker, kan zelfs bewijzen, dat die mevrouw toen helemaal nog niet op Valkenburg woonde, laat staan meegemaakt kon hebben wat er in de desbetreffende woning was gebeurd. Toch geloof ik niet dat ze bewust stond te liegen, maar ze sprak niet de waarheid!

Al een paar keer heb ik nu gehoord, dat mijn overgrootvader Johannes wel drie vrouwen heeft gehad, maar dat hij maar twee keer getrouwd zou zijn geweest. Dat werd in de tweede helft van de vorige eeuw zelfs beweerd door de gemeentesecretaris. Dat vertellen gebeurde dan steeds met zo'n gezicht van "ja, dat was blijkbaar niet zo'n net mannetje." Wel, heel duidelijk gezegd: gelul.
Johannes van der Nagel is drie maal heel officieel getrouwd, zowel burgerlijk als kerkelijk. (Akten gescand.)
Zou er nu werkelijk een idioot zijn, die gelooft dat hij in de tweede helft van de 19e eeuw in concubinaat kon leven en tegelijk ouderling in de Ned.Hervormde kerk kon zijn?


Er gingen en gaan wel meer wilde verhalen rond, waaraan ik aanvankelijk wel geloof hechtte. Maar hoe meer ik in het verleden duik, des te meer raak ik er van overtuigd, dat ook die verhalen op fantasie berusten.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten