Zwemmen

Al een paar jaar lang ga ik elke dag 35 minuten zwemmen. Volgens de dokter zou het namelijk goed zijn als ik wat meer zou bewegen. En ja, wat ga je dan doen?
Joggen? Als ik die mensen zie, krijg ik altijd meelij met hen, vooral als ze de vijftig gepasseerd zijn. En wat sommige vrouwen bezielt, begrijp ik al helemaal niet, alles hobbelt en drilt en ze trekken daarbij  een gezicht alsof ze op de pijnbank liggen.
Gewoon wandelen heb ik wel een poosje gedaan, maar als het regent is dat ook maar iets droevigs. Fietsen dan? Ja, daarbij geldt hetzelfde, bovendien krijg je een blikken jeweetwel en voor mannen schijnt dat omjeweetwel redenen ook niet zo geweldig aanbevelenswaardig te zijn.
De sportschool! Dat leek de ultieme oplossing. Bijna zijn we buren; als het regent en ik ren er hard naar toe ben ik nauwelijks nat. Dus aangemeld voor een groep "Fit 65+", kon ik onbeperkt gebruik maken van alle voorzieningen van de sportschool en bovendien twee maal in de week gezellig sporten met een groep leeftijdgenoten en daarna gezellig koffiedrinken.
En dat dan ook nog tegen een gereduceerd tarief!  En als klap op de vuurpijl: ook nog bijna onbeperkt gebruik maken van de voorzieningen van een van Deventers grootste consumenten van de OZB. Ik kan dus gaan schaatsen, zwemmen en squashen in De Scheg wanneer ik maar wil. Je voelt wel aan, dat ik me vooral aangetrokken voelde tot dat squashen.
Nou mensen, na zes weken had ik het bij de gezellige fitclub wel gezien.
Dan mag je op een lopende band gaan lopen zonder ergens te komen, fietsen op een fiets die niet vooruit gaat en roeien op een ding zonder water te zien enz. En daar moet je dan ook nog voor betalen.

      

Die gezellige fitnessgroep voor ouderen dan? Ja hoor, een sportieve slanke dame deed voor wat wij moesten doen. Nou begrijp ik niet waar het aan ligt, maar als het rechter been van mijn medesporters naar links ging, ging het mijne steeds naar rechts en omgekeerd. Dat gold ook voor de armen en als ik het hoofd naar links moest draaien ging het naar rechts. Ja, en de juffrouw liet ons ook samen spelletjes doen met een bal, huppelen met een springtouw, trekken aan elastieken en met z'n tweeën een of andere evenwichtsoefening doen en meer van die gemeenschappelijke oefeningen waarbij je elkaar moet aanraken.

.

Nou wilde ik misschien wel de juffrouw aanraken, maar niet zo'n gerimpelde ouwe taart of ouwe vent van 74 of nog erger. Bovendien begreep ik de juffrouw vaak niet zo goed en de jufrouw begreep mij niet zo goed, en  bij de gezellige koffie na afloop hoorde ik ook allerlei opbeurende dingen: versleten heupen, knieoperaties, staaroperaties, mislukte implantaten, chemotherapieën, crematies en begrafenissen. Echt om opgewekt weer naar huis te gaan.

Enfin, na zes weken had ik het helemaal gehad. Maar ik was in al die tijd wel een paar keer wezen zwemmen en ik was tot de conclusie gekomen dat van alle vervelende maar nuttige bewegingen dit de minst slechte was.


Ik heb me toen de verplichting opgelegd elke dag te gaan zwemmen en aangezien je je aan je verplichtingen hebt te houden, moet ik elke morgen weer alle moed bijeenrapen om naar het zwembad te gaan. Natuurlijk vertel ik iedereen, dat ik het hartstikke  fijn vind, want schijnheilig kan ik wel zijn. Dat bewijst dat ik een mens ben. Ik moet dan eerst natuurlijk nog een eindje fietsen. Dat is maar vijf minuten, maar toch… Alleen als het regent heb ik mezelf toegestaan de auto te nemen. Als ik 's morgens opgestaan ben, kijk ik dus eerst of het alsjeblieft maar wil regenen. Als ik vijf kwartier later weer thuis ben sla ik mijzelf dan ook op de borst en zeg: Ik ben trots op je!

Vandaag, laatste dag van de kerstvakantie. Topdrukte in het zwembad. Dat is voor iemand die gewend is het bad ongeveer voor zich alleen te hebben natuurlijk zeer frustrerend, maar heeft toch ook zijn goede kanten. Aan de rand van het bad heb je dan tenminste een zeer wisselend en animerend uitzicht. Het leukste is dan echter als je weer in je kleedhokje bent en de gesprekken, vermaningen, waarschuwingen en kreten van deze en gene aanhoort. Daar zou je een boek over kunnen schrijven…