Nederland Zingt vers 2

Waar was ik gebleven?
O ja, bij het programma NEDERLAND ZINGT.
Het is dus het programma dat mij aan het denken zet en allerlei gevoelens losmaakt.
Helaas heeft mijn teerbeminde echtgenote niets met dit programma. Zij behoort tot de categorie mensen die het programma verguizen en gaat dan ook de kamer uit als ik voor de zoveelste keer Er ruischt langs de wolken of Scheepke onder Jezus’ hoede  door het huis wil laten schallen. Maar ja, je moet weten dat zij van huis uit gereformeerd was en niet elke zondag om 12 uur naar de zondagsschool is geweest. In haar gereformeerde tijd stonden er in hun kerkboek alleen psalmen en een handjevol gezangen. Bovendien hoefde zij op school niet iedere week een psalm of gezang te leren. Zij woonde dan ook niet op Valkenburg.
Nou, die heeft dus heel wat gemist en dat is toch wel erg, vind je ook niet?

Ja, ik geef het toe. Ik heb wat met die psalmen. Je hoeft maar naar mijn rapport van de eerste klas van de lagere school te kijken en dan zie je het al. 

Met uitzondering van LEZEN  waren de overige cijfers nou niet bepaald om over naar huis te schrijven.
Erg vlijtig was ik blijkbaar niet, waarvan toen ook het cijfer 6 getuigde.
Later veranderde dat wel een beetje. Dat hing denk ik van de meester af. Want hoe kan het anders dat er in dat rapport voor REKENEN een keer een rode drie staat en twee jaar later een vette zwarte acht?
Maar van juffrouw Minderhoud kreeg ik een  10 voor psalmversje! Daar kon ik mee thuiskomen.
En dat als hervormd jongetje bij de als gemalen poppetjesstront zo gereformeerde juffrouw Minderhoud was toch wel een prestatie van de eerste orde.

Machelina Minderhoud
1905-1993

Maar ik dwaal weer af. Machlien Minderhoud krijgt nog wel eens een beurt.
Wat zit je nou stom te grijnzen? Of die eigenlijk ooit wel eens een beurt gehad zou hebben?
Wat bedoel je? ………..

Allemachtig, dat is nou typisch weer van deze tijd. Altijd ergens iets goors achter zoeken. Je moet zo op je woorden passen tegenwoordig.
Maar quod scripsi, scripsi.

Helaas ontstond er een discrepantie tussen het geleerde en de praktijk. Dat psalmversje zat namelijk wel goed in mijn bolletje, maar het moest ook gezongen worden.
Een van de eerste versjes die wij leerden en moesten zingen, was psalm 81 vers 12:

Opent uwen mond;
Eist van Mij vrijmoedig,
Op mijn trouwverbond; 
Al wat u ontbreekt,

Schenk Ik, zo gij 't smeekt,

Mild en overvloedig.

Ja, dat is nog de berijming van 1773. Die berijming uit het Liedboek van 1973 ken ik niet, wil ik niet kennen ook natuurlijk. Ik geloof dat daar sprake is van een wijde mond.
Welnu, ik wilde mijn mond best opendoen, zelfs wijd, al stond dat er toen nog niet. Want er was ook sprake van ijs en daar wil je mond best voor opendoen.
Helaas liep juffrouw Minderhoud langs alle rijen en bij mij bleef ze stilstaan en fluisterde ze mij toe, dat ik heel goed mijn best deed. Ik mocht mijn mond wel opendoen, maar moest geen geluid voortbrengen. Ik snapte er niets van.

Toen een paar jaar later de postbode M. Kroon – ome Tinus – een kinderkoor oprichtte  en ik toch graag mijn mond opendeed en graag wilde zingen, meldde ik mij natuurlijk aan. Maar ook ome Tinus vond de eerste keer al, dat ik te goed was en ik hoefde niet meer te komen.

Alhoewel ik dus graag mijn psalmversje leerde, voelde ik mij toch meer aangetrokken tot de wat lichtere melodieën en teksten die wij op de zondagsschool leerden. Ik herinner mij uit die tijd vooral zondagsschooljuffrouw Van der Nagel, die toen nog in de consistoriekamer van de groene noodkerk de leiding had.  Die juffrouw Van der Nagel sprak namelijk zo keurig, een echte dame was dat.  

Maar het meeste indruk op mij maakte toch later meester Van Dijk, die in de volksmond Dirk de Jut werd genoemd.  Misschien kwam dat, omdat hij net zo goed kon zingen als ik. Zijn favoriet lied was Scheepke onder Jezus hoede. 
Een heerlijk lied! Je kon er zo lekker op meedeinen en voelde je gewoon door de golven gedragen. En dan ook nog met vaders zoon aan boord. Welke zoon begreep ik niet zo, want mijn vader had zes zonen. Het leek me het meest waarschijnlijk dat het Gerrit was, want die was het oudste. Ik had eigenlijk wel liever gezien dat het Jan was, want Gerrit had mij eens op het oude Valkenboys voetbalveld – je weet wel, daar aan de Broekweg bij boer Van Egmond - met mijn kop in de sloot gehouden.

PS  Als je het niet met me eens bent, op- of aanmerkingen hebt of terug wil schelden, moet je het contactformulier hiernaast insturen. Misschien lukt het ook wel om hieronder je gal te spuwen.

En als je wilt weten wat hij te melden heeft over bijvoorbeeld die goeie ouwe tijd,  moet je de paginalink rechts boven aanklikken.