Nederland Zingt vers 4

Mijn paardenmarktdag is weer goed begonnen. Hoezo, vraag je je misschien af.
Nou, ik heb je toch weleens verteld dat ik zo’n last heb van oorwurmen?
...........

In mijn dahlia’s? Wat bazel je nou?
Ja, ik weet dat in de dahlia’s vaak oorwormen zitten, maar dat zijn oorwormen, met een O, en ik heb het over oorwurmen met een U.             

Als je wat wilt weten over oorwormen in de dahlia’s had je bij Jaap van der Meij moeten wezen. Die heb je toch ook nog wel gekend? Woonde aan de Katwijkerweg 90  en was destijds een vooraanstaand dahliakweker. Zijn vrouw werd dan ook de dahliakoningin of Miss Dahlia genoemd.

Jaap v. d. Meij woonde in het 3e huis links, naast Daan Rosmolen. 

Zijn zoon Piet zal er ook wel wat vanaf weten. Die Piet is trouwens een enthousiast muzikant in Valkenburgs Harmonie. Dit jaar werd herdacht dat hij al 70 jaar in de Harmonie de klarinet bespeelt en zijn vrouw Anneke al 60 jaar. (Deze zin moet ik toch nog eens kritisch lezen.) Nog niet zo lang geleden werd het echtpaar daarom in het zonnetje gezet.

Valkenburgs Harmonie speelde een belangrijke rol in het leven van de familie Van der Meij.
Op de foto hierboven, genomen in 1951, zien we onze Piet al glunderen, net als een jaar later op de foto onder, die genomen is op wat nu het Castellumplein is.

Als in 1962 Valkenburgs Harmonie 60 jaar bestaat, zit Jac. van der Meij, Piets vader,  in het erecomité. 

Boven v.l.n.r.:  mr. J. Zwanenburg, Nic. Ouwersloot, Jac. van der Meij. M. Spiering, G. van Leeuwen

Onder v.l.n.r.:  Joh. Rijnsburger, K. van den Broek, burgemeester M. v.d. Have,  S. Poot en C. Meurs

Toen mijn ouders van de Korte Steeg verhuisd waren naar Frankenburg, vond er een drama plaats. Piet van der Meij reed onze Whisky dood - opzettelijk aldus moeder Geert.
Ik weet het niet, maar gezien de aard van Piet, lijkt het me niet onmogelijk.
Wat moeder Geert betreft, kon Piet natuurlijk ook direct gaan hemelen.

Zo omstreeks 1975 is Anneke ook nog een blokfluitgroep gestart onder de naam Flagiolet en ze is daarmee 40 jaar doorgegaan.  Verscheidene van haar leerlingen zijn later overgestapt op een ander instrument om in Valkenburgs Harmonie te gaan spelen.  Nou, die blokfluitgroep van Anneke zal het ongetwijfeld vele malen beter gedaan hebben dan het groepje dat ik omstreeks 1960 had.  Ja, dat weet jij natuurlijk niet meer, maar ik had zo omstreeks 1960 ook een blokfluitgroepje in de zondagsschool. Ik snap eerlijk gezegd nog niet waar ik de euvele moed vandaan haalde om daarmee ook nog in de kerk te spelen.
Ja, dat had je niet gedacht hè, dat ik ook nog jaren zondagsschoolmeester ben geweest? Trouwens, dat was toen samen met o.a. Janny van der Meij, een jongere zus van Piet, die veel te vroeg is overleden.
In die tijd kregen de kinderen op het kerstfeest van de zondagsschool ook een zakje snoep met een sinaasappel. Op de foto hieronder zie je, hoe de zakjes bij Dirk van Dijk thuis werden genaaid.

Naaien van de snoepzakjes in 1961
Links Janny van der Meij, midden mevrouw Van Dijk en rechts Maartje Postmus 

Nou ja, over die blokfluit zal ik het nog wel eens hebben.

Maar om op mijn oorwurmen terug te komen: Een oorwurm is een stukje melodie dat in je hoofd blijft hangen, maar waar je geen prijs op stelt.  En daar heb ik dus heel veel last van. Soms blijven die dingen dagenlang in mijn hoofd rondtollen en het idiote daarbij is dat het in 99,9% om een psalm of ander christelijk gezang gaat. Sommige ruimen na een paar uur weer het veld, maar dan worden ze verdrongen door zo’n hardnekkig mormel dat je niet kwijtraakt. Een zeer beruchte is “de glazen zee”. Die drong binnen  toen we eens van Zierikzee naar Ierseke zeilden. Een paar mijl voor Ierseke viel de wind weg. Geen rimpeltje meer op het water, slap hangende zeilen en bloedheet. Zegt mijn vrouw: “Nou, dat is een glazen zeetje, we moesten de motor maar starten.” En daar begon het: .................over de glazen zee. Veilig in Jezus’ armen ..... Dagenlang bleef het doorgaan en sindsdien hoeft het woord glazen maar te vallen of het draaiorgel begint weer. 
Kun jij even de glazen pakken?
Wil je even die glazen schaal aangeven?
En zo gaat het bij mij met talloze woorden. Als het maar een fragment van zo’n versje is begint het.
Ik vraag me trouwens af als ik zo'n blije menigte dat lied hoor zingen, hoevelen van hen enig idee hebben waar die glazen zee uit dit lied vandaan is gekomen.
Je moet weten dat .......... Nee, nou niet gaan schoolmeesteren Seniel, laat ze het zelf maar uitzoeken. 

Verschijnt daar van de week op facebook een fraaie foto van de Valkenburgse hoffotograaf  met Valkenburg onder een prachtige regenboog. 

                             Valkenburg 2015 - Dorpsweide      Foto: Arjan Koning

Het was net alsof OLH zelf zijn handen beschermend uitbreidde over het dorp. 


En dan plaatst iemand daaronder de reactie “een boog in de wolken ....”. 
Nou, je begrijpt het al, daar ging hij: Een boog in de wolken als teken van trouw, staat boven mijn leven ..........
Enfin, daar stond ik dus vanmorgen mee op. Toen ik mistroostig voor het raam de tuin in stond te staren zei mijn vrouw, dat het ruw weer was. Ja, dat klopte. Het stormde vreselijk. Een uurtje lang heeft de wurm toen even plaats moeten maken voor Ruwe stormen, mogen woeden, alles om mij heen zij nacht ....  maar bij de koffie was hij weer terug.

Zondagsschool: Zie ook https://historischvalkenburgzh.blogspot.nl/p/test.html
Op- en aanmerkingen zie ik gaarne tegemoet. Vul het formulier hieronder in.
(Kies in de keuzelijst NAAM/URL  -  URL invullen is niet nodig.)

 Uw gal kunt u natuurlijk ook op Facebook spuwen; ik heb een aardige olifantshuid gekregen.